Groep van Hoop
De Groep van Hoop is een project dat straatkinderen die niet meer naar een gewone school toe kunnen individuele begeleiding geeft. Het zijn in veel gevallen kinderen die wel op school hebben gezeten, maar die toch weer kozen voor het straatleven. Als Jac-Louis deze kinderen in de sloppenwijk ziet, knoopt hij een praatje met hen aan en probeert hen te laten zien dat het straatleven geen toekomst heeft. Gelukkig leiden deze ontmoetingen er toe dat kinderen toch weer kiezen voor het krijgen van onderwijs.
Mentor Maria aan het werk
Het is een grote taak en niet makkelijk maar Maria doet het met toewijding en de kinderen zijn gemotiveerd. We blijven erop vertrouwen dat de Heere Zijn doel voor hun leven zal openbaren en dat we wijsheid krijgen om kansen voor hen te creëren zodat zij toch op een andere manier iets kunnen leren en doen voor hun toekomst.
Het ontstaan
In hun wekelijkse rondgang door Epako signaleren Jac-Louis en Gijsbertha welke kinderen niet naar school gaan en hoe hun levensomstandigheden zijn. Op grond van deze bevindingen beslissen zij of deze kinderen in aanmerking komen voor deelname aan het zogenaamde project Groep van Hoop. Dit is een project dat straatkinderen in een jaar voorbereidt op deelname aan het reguliere onderwijs. Vijf dagen krijgen ze les in de bibiotheek. Aan het eind van hun lesdag – van negen tot twaalf uur – krijgen ze fruit en brood; betaald door een Nederlandse sponsor. Wanneer het jaar met goed gevolg is beëindigd, wordt voor deze kinderen een school gezocht en beginnen ze aan hun schoolloopbaan. Ze krijgen nu ook een sponsor toegewezen.
Nieuwe aanpak per 2021
Verdieping voor de Groep van Hoop
Tot vorig jaar was de groepsgrootte tien à vijftien kinderen. De straatkinderen die niet (meer) naar school gingen, kwamen meestal uit zichzelf in de hoop deel te mogen nemen aan dit programma. Deze kinderen werden dan in een jaar klaar gestoomd om alsnog (weer) naar een gewone school te kunnen. Ze werden dan ook sponsorkind. Zo nam het aantal sponsorkinderen jaarlijks fors toe; zo fors dat een goede begeleiding van de kinderen voor Jac-Louis en Gijsbertha bijna niet te doen was.
Daarom hebben ze gekozen voor meer diepgang en tegelijkertijd een beperking van de groepsgrootte. De keuze van kinderen wordt nu bepaald door de ernst van de situatie waarin het kind verkeert. Kinderen in de leeftijd van 9 t/m 13 jaar die zelfstandig op straat leven en alleen nog ‘thuis’ komen om te slapen en niets anders kunnen om te overleven dan crimineel gedrag te vertonen, komen in aanmerking. Het aantal kinderen wordt beperkt tot vijf. Met deze kinderen zal er eerst vooral gewerkt worden aan het terug krijgen van vertrouwen in volwassenen. Daarnaast wordt gekeken naar de unieke behoeften en talenten van de kinderen. Zo kan er een plan gemaakt worden voor de toekomst; en wordt bepaald of naar school toe gaan nog een mogeiijkheid is of dat er gezocht moet worden naar een werk-/leerplek voor de kinderen.
Teleurstellende ervaring
21 december 2021 – Gijsbertha schrijft:
“Aan het begin van dit jaar is Jac-Louis samen met twee collega’s van ons begonnen om 5 straatkinderen te begeleiden. Deze kinderen woonde in die tijd samen bij een huisje van een familielid maar zij waren meestal zonder ouderlijk toezicht. Deze kinderen leefde overdag op straat, sliepen bij hun huisje en vroeg in de ochtend vertrokken ze weer naar het dorp waar ze bedelde en daar voldoende geld verdiende om zichzelf in leven te houden met het hoog nodige. Deze 5 kinderen waren ook verslaafd aan drugs. Dit weten ze in handen te krijgen bij grotere straatkinderen.
Het begeleiden van deze kinderen in de leeftijd van 9 en 13 jaar, is een uitdaging. De kinderen zijn het niet gewend om zich aan afspraken te houden al beloof je eten of iets anders voor ze. Als zij die dag geen zin hebben, dan komen ze niet. Mede door hun verslaving is het moeilijk om hen te bereiken. De kinderen werden elke doordeweekse dag opgezocht, bemoedigd, aandacht gegeven, samen werden er wat activiteiten gedaan, kleren konden gewassen worden, eten werd er gedeeld en zo vulden de dagen zich.
Helaas waren er heel wat frustrerende momenten tussen van zoeken naar de kinderen en ze dan niet vinden, of je trof ze aan terwijl ze ‘high’ waren en dan kan je ook niks beginnen.
Op dit moment hebben we nog maar met 2 van deze kinderen contact. Twee andere zijn weer naar hun oude manieren terug gegaan, één jongen is naar de boerderij van familie vertrokken en de 2 jongste kinderen (9 en 10 jaar) hopen we in het volgende jaar in een rehabilitatie centrum te kunnen plaatsen, zodat zij echt kunnen afkicken van hun verslaving voordat wij hen naar een school toe kunnen sturen. We hebben goede hoop dat deze 2 kinderen een levensverandering kunnen doormaken.
We kijken uit naar het jaar dat voor ons ligt. We zijn dankbaar voor de sponsors die ook dit gedeelte van ons werk hebben mogelijk gemaakt. We konden de kinderen van eten en kleren voorzien in het jaar dat achter ons ligt. Hartelijk dank daarvoor.”